Słońce

Słońce wstaje, my przed nim.

Słońce gaśnie, my po nim.

Otoczeni twarzami wkraczamy w nieznane.

W tramwajowej atmosferze, jedziemy i wracamy.

Nasze ciała zaniedbane, na wszystko narzekamy.

Czekając na koniec końca, uciekamy w cień słońca.

Tylko czasem się budząc, wstajemy prawą nogą.

Codziennie zimną krwią się krztusząc, zakładamy twarz złowrogą.

Słońce dzisiaj bliżej ziemi,

tak świecące pudło głosi.

Wszyscy zginą od płomieni,

kolejne kłamstwo mądrych łosi.

Słońce było i będzie.

Czekając na koniec nocy,

czeka na początek dnia.