Jedną kroplą deszczu człowiek nie żyje.
Jedną iskrą serca nie oświetli nikt.
Sami nie wątpimy,
sami nie myślimy.
Jak kobieta zgrabna tańczy na lodzie,
tak my tańczymy po własnym losie.
Mijając innych, mijając głupców czasem.
Mijamy budynki, lasy i strumyki.
Każdemu się zdarzy paść plecami na lód,
lecz tylko raz wpadnie pod powierzchnię wód.
Ujrzawszy tancerkę już przestaje wątpić,
że piękno najwyższe jest w ruchu harmonii.
Widać kunszt twórcy. Podmiot liryczny zwraca uwagę, że każdy jest sterem własnego życia. Bardzo piękny wiersz!
OdpowiedzUsuńIntrygujące słowa i w dodatku z pewnym przesłaniem. Bardzo ładnie. :)
OdpowiedzUsuń